De vertaling van leven
in dood op het gezicht;

een barre ochtend, een slechte
geiser, de ochtendkrant

die niets brengt, zelfs
geen slechte foto’s: dan

moet je jezelf eens zien –
een onooglijk schrift, krassen

en doorhalingen, wat zou je nog
verder functioneren?

Het imbeciele lijf tekent
zich voort, alles wat je doet

gebruikt zich tegen je
tot de getuigenverklaring is afgerond.

Apen zijn de enige dieren
die zichzelf herkennen in de spiegel.

(1986)