De eerste dag van het nieuwe schooljaar.

Je kijkt uit het keukenraam, ziet haar vertrekken –

haar vriendinnen wachten om de hoek.

Ze zwaait. Uit de radio op het aanrecht

weerklinkt het journaal.

 

Je vond een grotere fiets,

controleerde de remmen, repareerde de lamp,

monteerde trappers met reflectoren,

schroefde het spatbord vast, plaatste het zadel

op exact de juiste hoogte.

 

Een paar jaar terug nog

fietste je elke ochtend een eindje mee. Eerst

tot aan het plein, later tot de laatste straathoek.

“Heb ik nog tandpasta aan m’n mond?”

was altijd haar ultieme vraag.

 

Gisteren poetste je het frame ook,

stelde de spaken, spande de ketting,

bracht snelbinders aan, pompte de banden,

controleerde de dynamo, de standaard

niet te vergeten.

 

Toen ze nog voorop jouw fiets zat,

in het Urban Black Exclusive Bobike-zitje,

fluisterde je verhalen in haar oor,

zong liedjes, bracht haar aan het lachen

door te bibberen met het stuur.

 

Het kan niet anders. Haar rode meisjesfiets

moet verkocht via Marktplaats. Aan de deur

zullen zich vaders melden die zullen zoeken

naar iets dat niet glimt, niet in orde is, niet werkt,

niet deugt.

 

Op de radio klinkt het journaal,

buiten betrekt het, trekt de zomer zich terug.

In oktober wordt het licht mooi,

de school ligt op een half uur fietsen,

de school ligt op een half uur fietsen.

 

(2014)