Je kunt gevoelig zijn voor alles.

Voor grassen, voor kleurstof,

voor brood, voor noten,

voor de zon, de kou, het licht.

Van nikkel kun je hinder hebben,

van makreel, van tandpasta,

van rode wijn en wellicht witte,

van geluid.

 

Als je alles hoort

doet dat veel met je: een hoog woord

laat je ineenkrimpen, een gedicht

komt hard binnen. Je wordt gek

van naaldhakken op parket,

het sluiten van een rits, dijen die in nylons

langs elkaar glijden,

geritsel van kranten.

 

Zonder te tikken op een toetsenbord,

te krassen op papier, te gummen, te hummen,

te zuchten, te kreunen,

laat zich weinig maken. Maar als je jezelf te veel hoort

ontstaat niets dat stand houdt.

De kunst is om te horen

wat in stilte gebeurt,

wat daaruit voortkomt.

 

(2013)