Van heinde en verre
verzamelen zich de dichters
in de Green Zone.
Ze nemen intrek
in de internationale hotels,
tonen hun brevet, vragen wifi-codes op.
Veel wandelschoenen,
laptoptassen, veel oortjes,
veel uitgeprinte posities.
De organisatie draagt t-shirts,
(‘My History Is Not Mine’)1)
deelt in, vertaalt, bestelt drank.
De eerste patrouille
gaat in pantserwagens naar de buitenwijken,
daar waar ontkend wordt.
Een tweede konvooi
volgt in angstige hitte de landwegen,
daar waar vermeden wordt.
De derde groep
verkent de inhammen, de uitlopers,
daar waar schuilgegaan wordt.
Bij de roadblocks
wordt alles gescreend, betast,
op spelfouten gecontroleerd.
In het land
lezen zo de dichters voor.
Zonder te haperen, zonder
distantie te tonen.
(2013)
1) Titel van een gedicht van de Burmeese schrijver, dichter, criticus Zeyar Lynn.
