Een luisterend oor, dat vond hij telkens weer

voor deze of gene opdrachtgever. Zijn oor

registreerde nauwkeurig, kon te midden van borstklopperij

betekenis ontdekken. Hij leende graag zijn oor en zij

oreerden onverdroten. Zonder te veroordelen legde hij bloot

waarheen zij wilden, waarom en vooral: met wie.

Wat hij hoorde gebruikte hij om bekoorlijke zinnen

van te kneden over oorzaak en gevolg. Zijn advies vond soms gehoor

en soms ook niet: het valt niet mee om goed te doen.

Wat hem dreef was het gehoor, maar wat hem bewoog

was vooral de muziek. Een enkel akkoord, welgeplaatst,

deed hem beseffen waarom het ging: om de toon,

niet om het rumoer. En ook troost ontleende hij aan de muziek,

als een opdrachtgever niet horen wilde,

een expertisekantoor niet voelen…

(2011)