Het wordt een stroeve oefening

naarmate je ouder wordt: bij kunstlicht

een draad door het oog van een naald wurmen

zoals je vroeger een krans madeliefjes vlocht.

Het gaat om dat T-shirt met vier knoopjes

dat je in de zomer van ’86 droeg

onder een jasje met ferme schoudervullingen,

allicht met de knoopjes open.

Het shirt dwaalde jaren door je kasten:

van de plank met favorieten

naar het schap met overtolligheden en daarna

de lade met nachtgoed.

Nu mist er één knoopje als een woord dat ontbreekt

in een klassieke tekst. Al je aandacht gaat uit

naar de reparatie, terwijl je de lindebomen ruikt

van die ene zomeravond, destijds, in het park.

(2022)