Ze noemen deze inham aan de Ligurische kust

de Baai der Dichters: Lord Byron kwam er

in het jaar dat Napoleon stierf op een ver eiland,

Shelley leefde er in een oud boothuis,

Montale woonde in zijn jeugd in Monterosso.

 

Een handicap maakt je sterker. Byron

had een klompvoet maar hield van bewegen.

Als eerste mens zwom hij over de Dardanellen

– vier kilometer van Europa naar Azië –

ter ere van de mythe van Hero en Leander.

 

Zij waren een liefdespaar. Iedere nacht,

geleid door een lamp van Hero, zwom Leander

over de zeestraat om bij haar te zijn. Totdat

op een keer het licht in een storm doofde

en Leander in de golven verdween.

 

Bij Lerici was het Shelley die verdronk.

Terugkerend van Pisa kapseisde zijn boot ‘Don Juan’

en zijn lichaam spoelde aan op de kust, de golf

zijn doopnaam gevend. Op het strand

werd hij gecremeerd, dicht bij de waterlijn.

 

Hoe bossen, bergen en baaien aan hun namen komen

is soms wonderlijk. Daaraan komt nooit

een dichter te pas. In Nederland hebben de mooiste plekken

de saaiste namen: Gulpen, Pampus, Posbank,

Vliehors, Vecht, de Nollen…

 

De zandgroeve van de firma De Boer in Emmen

is misschien wel de meest poëtische plek van ons land

Daar maakte Robert Smithson zijn Broken Circle/

Spiral Hill; een kunstwerk met water en land, een magisch

samengaan van intentie, vorm en verstilling.

 

Welke aardse plek verdient het meest

die benaming ‘Golf der Dichters’? Je denkt aan

een baai waarbij veel dichters zijn geboren,

zoals de Baltische zee voorbij Kronstadt

waar St. Petersburg zijn klassiekers koestert.

 

Of je overweegt een streek waartoe veel dichters

zich aangetrokken voelden, zoals de Zwarte Zeekust

bij Odessa – helemaal aan de andere kant

van dat uitzonderlijke land waar ooit een stad

naar een schrijver werd genoemd.

 

De laatste grote Russische dichter zelf

zou waarschijnlijk de Lagune van Venetië nomineren,

of anders de Bosporus: volgens Brodsky een plaats

waar de geschiedenis onontkoombaar is,

want uitgelokt door de geografie.

 

Je denkt ook aan alle kusten

die door dichters zijn bezongen. Het strand bij

bij Dublin, de zee tussen Barcelona en Ibiza,

de monding van de Taag bij Lissabon;

ook een waardige Baai der Dichters!

 

Misschien kan ieder voor zichzelf benoemen

bij welke kust hij het liefst zou mijmeren,

schrijven, zwemmen, varen, omslaan, aanspoelen,

door de honden gevonden worden,

verstrooid worden ….

 

 

(2013)