Ook een mug heeft Boeddhanatuur. 

Zonder plan zweeft ze door de nacht, niet sturend,

maar zeilend op de luchtstroom…

 

Een vleugje wind zendt haar

langs een zomereik, een open balkondeur                                   

naar een zweem van zweet.

 

Ook dat is zen, besef je. Steeds

is alles mogelijk. De kunst is één te worden.

met het gezoem, zelf de mug te zijn.

 

Je volgt je adem, laat je denkbeelden

voorbij drijven.

Ook een mug ademt, bedenk je.

 

Via haar achterlijf zuigt ze zuurstof op,

haar luchtpijp zwelt en slinkt

net als de jouwe, nu.

 

De mug heeft eiwit nodig voor haar eitjes.

Van één druppel bloed maakt ze

honderden bolletjes pure proteïne.

 

In het water gedijen de larven;

ze filteren het water en voeden de vissen –

jij zelf bent alleen al vierenzestig procent vocht.

 

De mens is een sappig wezen, weet je.

Je denkt het, ruikt het, proeft het,

voelt het …

 

Je naakte geliefde

kruipt tegen je aan & murmelt:

“liefste, mmm….

Jij bent toch mijn jager….?”

 

 

(2013)