Als ik alleen nog mijn ademhaling kan tellen
leg mij dan zo dat ik het seizoen zie. De kleuren
van de dag, dat wat beweegt: een kat,
een vogel,
de wolken.

Als ik alleen nog tot tien kan tellen
geef mij dan oortjes en zet muziek op:
Leonard Cohen of de Markiezen-plaat van Brel,
of van Vaughan Williams de vioolsolo
uit The Lark Ascending.

En als ik alleen nog mijn ademhaling volg
haal dan Paustovskij uit mijn kast
en de dichtbundels met ezelsoren
en lees de passages voor
die zijn aangestreept.

Onbeschrijflijk:
nog één keer de gedichten te horen
die zijn gemarkeerd met grote en kleine bullets:
de omweg waard, de reis waard,
het leven waard.

En als ik dan alleen nog adem
en ergens de stem van mijn grootvader hoor
laat mij dan alleen adem zijn.
Zet het raam open:
buiten

glijdt misschien sneeuw van de daken,
parelt water in de goot,
ruisen de regenbuizen
en is er glans
in iedere druppel.

(2014)