In wat de donkerste nacht

van het jaar moet zijn, zit je

gevangen in het licht van je laptopscherm.

Het snelle bericht via de smartphone

is ditmaal ongeschikt. Deze boodschap vergt tijd,

nauwgezetheid vooral. 

Je staart naar Outlook en monstert

het inkomend verkeer, de kwesties,

de spam van EuroDice die oproept tot het gokspel.

Bij het opstellen van het bericht

aarzel je. Het onschuldige veld Onderwerp   

beneemt je al de adem.

Op de eerste zin komt het aan

zoals het bij een vioolsolo aankomt

op de eerste streek, de eerste aanzet zelfs.

Je maalt kauwgom, denkt aan

de laatste handgeschreven brief die je verzond,

degene aan wie hij was gericht.

Je herinnert je ook het bericht

dat je ooit te snel verstuurde. Wie e-mail gebruikt

mag niet te trigger-happy zijn.

Toen je eens een boodschap foutief adresseerde

was de verbazing groot. Dat

had niemand achter je gezocht.

Je rookt een sigaret. De woorden

rijgen zich niet aaneen: ze moeten worden geduwd:

een gedicht is er niets bij.

Deze e-mail verdraagt geen uitstel,

zaken moeten worden uitgelegd, aangekondigd,

gerechtvaardigd.

Geen andere applicatie telt nu.

Geen zoekmachine, geen site met handleidingen,

geen online forum.

Uiteindelijk vinden de alle woorden

in het duister hun plek. Het is altijd een daad

die het verschil maakt, die de oorzaak

in aanraking brengt met het gevolg.

Je zet het bericht in de map Concepten,

het is 13 september in het jaar 2013.

(2013)